Thesis_info

نقش و جایگاه خود شناسی در تربیت دینی و اخلاقی

چکيده
اين پژوهش با رويکرد تحليلي، توصيفي به نقش و جايگاه خودشناسي در تربيت ديني و اخلاقي از ديدگاه اسلام که جامع ترين و کامل ترين ديدگاه مي باشد به هدف شناخت جايگاه انسان درجهان هستي وشناخت همه جانبه براي رشد وتعالي ونهايتا سعادت دنيا وآخرت كه هدف اصلي اسلام ازخلقت اوست ،با تکيه بر آيات و روايت و کلام انديشمندان ديني و ارتباط اين خودشناسي با تربيت ديني و اخلاقي، مي پردازد.
پي بردن به حقيقت وجودي انسان و شناخت سرمايه هاي طبيعي و فطري، کرامت و عزت نفساني براي رسيدن به اهداف عالي تربيتي و اخلاقي لازم و ضروري است. لذا خودشناسي به عنوان ريشه و اساس و مهمترين عامل تربيت و گام نخست در رفع و پيشگيري رذائل اخلاقي و انحرافات تربيتي مطرح مي باشد. بعد از بررسي انجام شده آدمي در پرتو خودشناسي به معرفت پروردگار، شناخت جايگاه با عظمت و بالاي وجودي انسان در نظام هستي، شناخت استعدادها، قابليت ها و آسيب ها، رهايي از تزلزل شخصيت و شناخت هدف زندگي و تعيين راه درست، شوق و انگيزه براي خودسازي، اعراض از دنياي مذموم، شکل گيري نظام فکري و پرورش متناسب با فطرت،پي مي برد. شناخت فقر وجودي و ده ها برکات ديگر از نتايج و پيامدهاي خودشناسي دقيق و جامع که در نظام معرفتي اسلام مطرح گرديده است ،مي باشد.
واژه هاي کليدي
خودشناسي ، تربيت ديني، تربيت اخلاقي، كرامت نفس ،تزكيه