Thesis_info

ارزیابی عملکرد متقابل شورای امنیت سازمان ملل متحد و جمهوری اسلامی ایران(پس از جنگ تحمیلی)

چکيده:
پيروزي انقلاب اسلامي ايران در سال 1357، شوک بزرگي به طرح‌ها و نظريه‌هاي مديريتي جهان وارد کرد. کشوري که تا ديروز متحد استراتژيک امريکا در منطقه بود، به يکباره تبديل به بزرگ‌ترين تهديد عليه منافع قدرت‌هاي بزرگ و در رأس آنها امريکا شد.
رويارويي اين دوکشور در عرصه بين‌المللي، با دوري فزاينده خواسته‌هاي آنان که ناشي از نوع نگرش هستي‌شناختي و انسان‌شناختي آنها بود؛ موجب بروز تنش‌هاي فراواني در روابط بين‌المللي ميان اين دو کشور شد.
در اين ميان ايالات متحده به دليل برخورداري از توان اقتصادي، نظامي و سياسي برتر نسبت به ايران، توانست با استفاده از سازمان‌ها و نهادهاي بين‌المللي نظير شوراي امنيت و برخي مراکز زيرمجموعه سازمان ملل متحد نظير آژانس بين‌المللي انرژي هسته‌اي ، فشار زيادي را به جمهوري اسلامي ايران وارد سازد.
جمهوري اسلامي ايران با اعتقاد به مباني ديني و استناد به اصول و مواد حقوقيِ معاهدات پذيرفته‌شده بين‌المللي، تاکنون هيچگاه از اعتقادات خود چشم‌پوشي نکرده و منافع ملي کشور را مورد معامله قرار نداده است.
از جمله مسائل مورد مناقشه ميان ايران و شوراي امنيت، برنامه هسته‌اي ايران بوده است که پس از ارجاع غيرقانوني آن به شوراي امنيت، اين مسئله تهديدي عليه صلح و امنيت بين‌المللي قلمداد شد.
شوراي امنيت نيز عليرغم اذعان بازرسان آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به عدم انحراف برنامه هسته‌اي ايران به سمت مقاصد نظامي، اقدام به صدور قطعنامه‌هاي تحريمي عليه ايران نمود که استنباط حقوقي ما در اين پايان‌‌نامه اين است که اين قطعنامه‌ها بدون دليل حقوقي و قانوني صادر شده و به همين دليل جمهوري اسلامي ايران نيز تاکنون، آنها را نپذيرفته و به آنها ترتيب اثر نداده است.
واژگان کلیدی: جمهوری اسلامی ایران، شورای امنیت، سازمان ملل متحد، انرژی هسته‌ای.