Thesis_info

کارکرد اعتقاد به معاد در معنا بخشی به زندگی از دیدگاه علامه طباطبایی (ره) و آیت الله جوادی آملی

چکیده
ازآنجاکه معنادار بودن زندگی یکی از مسائلی است که هر انسانی با آن سروکار دارد لذا سؤال از عواملی که به این زندگی معنای معنا می‌بخشد یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های هر انسان است خصوصاً در عصر حاضر که دوره فنّاوری و پیشرفت علمی است و با توجه به کاهش روابط انسانی و مدرنیزه شدن کارها و روابط این سؤال بیشتر به ذهن خطور می‌کند و نظریات گوناگونی درباره آن داده شده است.
یکی از عوامل و شاید بتوان گفت مهم‌ترین عاملی که در قرآن کریم روی آن به‌عنوان معناداری زندگی دست گذاشته و اشاره کرده است بحث اعتقاد و باور به معاد و زندگی پس از مرگ است.
مفسّر بزرگ قرآن، علّامه محمدحسین طباطبائی و علامه فرزانه آیت‌الله جوادی آملی ازجمله کسانی هستند که دیدگاه کاملاً زیبا و پخته درباره کارکردهای باور به معاد در معنای زندگی دارند. ایشان معتقدند که زندگی گران‌بهاترین چیزی است که هر انسانی دارد چون بستری است برای رسیدن به هدف اصلی خلقت یعنی تقرّب به خدا، لذا ایشان معتقدند که اولاً خداوند متعال حکیم است و کار عبث از او سر نمی‌زند لذا خلقت و آفرینش جهان و بشر بر اساس حکمت و هدفی است و هر انسانی باید در زندگی دارای هدفی باشد چون بدون هدف زندگی بی‌معنا است. به‌علاوه ایشان معتقدند که توحید و معاد دو عامل مهم در معنابخشی به زندگی انسان است که به زندگی انسان معنا و مفهوم می‌دهد ایمان به خدا است که لازمه آن دین‌داری است و اعتقاد به معاد است که به انسان انگیزه عمل به دین و ضمانت اجرایی احکام اسلام را می‌دهد.
در این نوشتار بر آنیم که نظرات علّامه طباطبائی و شاگرد فرزانه ایشان آیت‌الله جوادی آملی را در مورد کارکردهای معاد در حیطه‌های معرفت‌شناختی، انسان‌شناختی، اخلاقی، بازدارندگی و موانع کارکردهای معاد را مورد بررسی قرار دهیم.

واژگان کلیدی: کارکرد، معاد، معنای زندگی، علامه طباطبائی، آیت‌الله جوادی آملی.