Thesis_info

شیوه سخن گفتن با مخالفان از منظر آیات و روایات

چکيده
تبليغ و دعوت به حق بعد از پذيرش و اعتقاد به اسلام يکي از مسائل ديني است که پيش از خلقت حضرت آدم(ع) نيز ميان ذات اقدس الهي و مخلوق ناسپاسش (ابليس) به آن توجه شده است.
در قرآن کريم و روايات براي جهاني‌تر شدن و سعادتمندي بشر از سه شيوه حکمت، موعظه و جدل استفاده شده است. اين پژوهش با بهره‌گيري از روش نقلي و وحياني و استمداد از اسناد کتابخانه‌اي به صورت محيطي و محدود به گردآوري و تحليل و پردازش داده‌ها پرداخته و با جستاري در آيات مرتبط با موضوع و روايات معصومين (ع) اين موضوع را تحليل و تبيين مي‌کند در پژوهش پيش رو اين تحقيق روشن مي‌شود که چرا و چگونه ممکن است انسان مسلمان با استفاده از سه شيوه قرآني (حکمت، موعظه و جدل) به امر دعوت همه گروه‌ها و سخن گفتن با مخالفان اهتمام بورزد و در اين مسير بايدها و نبايدهاي اين سه شيوه چيست؟ و تأثير اين سه شيوه از ديدگاه قرآن و روايات با ذکر نمونه‌هاي آن چگونه بوده است؟ از قرآن و روايات برمي‌آيد که استفاده از آن سه شيوه در ابتدا به رسول خدا(ص) و فرستاده دين سفارش شده است و در ادامه چون تبليغ دين و انتشار آن در جهت بيان دين حق، لازمه‌ توجه به شيوه سخن گفتن با مخالفان ديني است، بر همگان لازم و ضروري است. اين نوشتار با عنوان (شيوه سخن گفتن با مخالفان از منظر آيات و روايات) از جمله پژوهش‌هاي کاربردي در حوزه معارف قرآن و عترت است که ماهيت شيوه سخن گفتن در امر دعوت به دين را به مثابه يک امر دين‌پسندانه و ارزشمند و استفاده از ابزار آن و دقت و بررسي در نکات بايدي و موانع و نبايدي اين ابزار، و ذکر شاهد مثال‌هايي در سيره انبياء و معصومين(ع) معرفي کرده است.
واژگان کليدي
شيوه سخن گفتن، برخورد با مخالف، حکمت، موعظه، جدل.