Thesis_info

فرآیند مقبولیت سیاسی و مشروعیت دینی در دولت اموی و عباسی (دوره اول)

چکيده
فرايند کسب مقبوليت سياسي و مشروعيت ديني بني اميه و بني عباس به عنوان دو دولت مهم و تأثير گذار قرون اوليه اسلام از مباحث مهم و اساسي تاريخ اسلام است. امويان که به خاطر عدم پذيرش اسلام در آغاز و ستيزه جويي با پيامبر تا فتح مکه و عباسيان که به خاطر رفتار جدشان عباس در آغاز اسلام تا جنگ بدر و عدم هجرت به مدينه، داراي مشکل مشروعيتي بودند، از بسترهايي که خلفا با رفتار حکومتي شان، به طور ايجابي براي امويان و امويان به طور سلبي براي عباسيان آماده نموده و از معيارها و ارزش‌هاي جديدي که خلفاي سه گانه با بدعت، پس از سقيفه در انديشه مسلمين ايجاد نمودند، حداکثر استفاده را کرده و با تخريب چهره اهل بيت پيامبر و نامشروع و نامقبول جلوه دادن حکومت آنان و نيز ساختن مباني مشروعيتي جديد براي حکومت خود، توانستند خلافتشان را در جامعه اسلامي آن روز مشروع جلوه داده و مدتي طولاني بر جامعه اسلامي پس از پيامبر حکومت نمايند.
اين تحقيق که اهميتش به تطبيقي بودن آن درباره دو دولت اموي و عباسي مي‌باشد، با استفاده از منابع متنوع و مآخذ و مطالعات تاريخي و با تکيه بر روش‌هاي توصيفي ـ تحليلي درصدد بيان پاسخ به اين پرسش اصلي مي‌باشد که فرايند مقبوليت سياسي و مشروعيت ديني در دو دولت اموي و عباسي (دوره اول) چگونه بوده است؟ همچنين در پي آن است تا با ارزيابي تک تک مباني امويان و عباسيان و تطبيق آن با مباني اسلام به اين نتيجه برسد که هر چند آن دو مسيري طولاني را براي کسب مشروعيت و جلب مقبوليت،پشت سر نهادند. اما چون رفتار هيچ کدام ،منطبق بر موازين اسلام نبوده و مباني شان با آموزه ها و قوانين اسلامي همخواني و تطابق نداشته است؛هيچگاه داراي مشروعيت ديني نبودند.هر چند در مقطعي مقبوليت سياسي به دست آوردند.
واژگان كليدي
مقبوليت سياسي، مشروعيت ديني، مباني، امويان، عباسيان.