Thesis_info

تأثیر بیگانه دوستی در عقب ماندگی فرهنگی ایران دوره پهلوی

چکیده
توسعه و پیشرفتهای بدیع غرب در عصر رنسانس چنان چشمان مشرق زمینیان علی الخصوص وابستگان دربار ایران راکه برای سیاحت یا تحصیل به غرب سفر می‌کردند، ربود که تنها راه برون رفت از معضلات کشور را منوط به غربی شدن از فرق سر تا نوک پا می‌دیدند و برای جبران عقب‌ماندگی خود در همه مسائل کشور اعم از فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی راهکار درست را، غربی شدن تلقی می‌کردند. با همه کوششی که غرب‌گرایان غرب دوست به دست دادند و تبعیت بی چون و چرایی که از غرب داشتند، نتوانستند به پیشرفت و تکامل صحیح دسترسی یابند، به این ترتیب با فاصله گرفتن از فرهنگ ایرانی ـ اسلامی ایران را از مسیر پیشرفت حقیقی عقب راندند و سرمایه‌های واقعی فرهنگ کشور ایران را با ظواهر تهی غرب تعویض کرده و فرهنگی پوچ، بدون پیشینه و غلط را بر عموم مردم تلقین کردند.
در این پژوهش به دنبال پاسخگویی به این سؤال می‌باشیم که این شیفتگی و غرب‌گرایی در دوره پهلوی چه تأثیراتی در فرهنگ کشور ایران داشته است. پاسخ به این سؤال براین فرضیه استوار است که بیگانه دوستی و علاقه افراطی به غرب باعث گسترش عقب‌ماندگی در مقوله فرهنگی شده است.
بنابراین در ابتدا به عوامل به وجود آورنده بیگانه دوستی پرداخته شده و در ادامه به آثار و پیامدهای آن در فرهنگ اشاره شده است. این تحقیق از گونه تحقیقات تاریخی است و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است.
از نتایج دست آمده پژوهش میتوان به اهمیت بی بدیل نقش فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی در زندگی فردی و اجتماعی مردم در ایران اشاره داشت و شکافها و معضلاتی که این فرهنگ تقلید شده از غرب برای ایران اسلامی به سوغات آورد مورد کنکاش دقیق قرار گرفته است.
واژگان کلیدی
بیگانه دوستی، عقب‌ماندگی فرهنگی، پهلوی، ایران.