Thesis_info

سعادت در حکمت اشراق و مشاء ( مطالعه موردی افلاطون، ارسطو، فارابی، سهروردی )

چکيده:
مسئله سعادت به عنوان يکي از مباحث اصلي اخلاق و فلسفة اخلاق، از بنيادي¬ترين و قديمي¬ترين مباحث فلسفي بشر است. تمامي انسان¬هاي صاحب انديشه پيوسته در جستجوي آن بوده و هستند. به همين جهت اکثر فلاسفه و انديشمندان در طول تاريخ سعي نموده¬اند تا در نظام فلسفي خود جايي براي بحث از آن باز نموده و ابعاد و زواياي مختلف آن را از ديدگاه خود مورد بررسي قرار دهند . در اين رساله ديدگاه حکمت اشراق و حکمت مشاء (افلاطون ،ارسطو ، فارابي و سهروردي) در باره سعادت در محدوده سئوالات پژوهشي ارائه شده در اين رساله يعني روش¬شناسي بحث از سعادت، ماهيت سعادت، مؤلفه¬هاي دروني وعوامل بيروني سعادت و رابطه عوامل الاهياتي و متافيزيکي با سعادت، مورد بررسي قرار مي¬گيرد. سعادت در هر دو ديدگاه فعاليتي عقلي است اما در باره دخالت عناصر دبگر در چيستي سعادت و نيز در تفسيري که از فعاليت عقلي دارند، داراي اختلاف مي¬باشند.از نظرافلاطون سعادت آدمي در معرفت عقلي و لذت بدني و حسي بي ضرر ، مشروع و معتدل است. ارسطو يودايمونيا (سعادت) را با بهره¬گيري از برهان کارکرد، فعاليت اخلاقي و نظري(تأمل) مي¬داند. البته در باره تفسير نظريه ارسطو دو ديدگاه وجود دارد: جامع که دراين رساله از آن دفاع مي¬شود و غالب(عقل گرايانه)که در اين رساله رد مي¬شود.
از نظر فارابي سعادت حقيقي، غايت نهايي انسان بوده و فضيلت¬هاي نظري، فکري، خلقي و صناعات عملي لازمة آن مي¬باشد. فارابي از ديدگاهي در باره سعادت دفاع مي¬کند که امروزه در فلسفة اخلاق معاصر به ديدگاه غايت جامع معروف است. از نگاه سهروردي سعادت حالت و وضعيت خوبي است که در نهايت انسان را به سوي بهشت جاوداني هدايت مي¬کند. از نظر او سعادت قصوي تشبه به مبادي عاليه است و از جمله نتايج آن اتصال عقلي به عالم علوي است.
برخلاف ارسطوکه معتقد بود سعادت را در همين جهان بايد جست و جو کرد، از نظر فارابي و سهروردي سعادت قصوي در آخرت متحقق مي¬شود.
واژگان کليدي: يودايمونيا، سعادت، خير نهايي، سعادت نهايي، فعاليت عقلي، غايت جامع ،غايت غالب، افلاطون، ارسطو، فارابي، سهروردي، حکمت اشراق، حکمت مشاء .