Thesis_info

جایگاه انسان در نظام هستی ازدیدگاه حکمت متعالیه

چکیده
جایگاه انسان در نظام آفرینش از موضوعات مهم انسان شناسی است که پاسخ به آن می تواند روشنگر بسیاری از مسایل دیگر این حوزه باشد. این موضوع را با روش های متعدد-عقلی، شهودی، تجربی و دینی- می توان بررسی کرد. تحقیق حاضر تلاش می کند این مسأله را از دیدگاه حکمت متعالیه صدرایی بررسی کرده و پاسخ گوید.
باتوجه به این که درک پاسخ صدرالمتألهین به سؤال یاد شده نیازمند فهم مبانی آن است در ابتدا مهم ترین مبانی فلسفی بحث، مانند امکان شناخت انسان، اصالت وجود، تشکیک وجود و حرکت جوهری بررسی می شود.
بر اساس دیدگاه صدرایی، انسان دارای یک هویت و جایگاه وجودی اولیه و تکوینی است و یک جایگاه ثانویه ارادی و اختیاری . بنابراین در این تحقیق ابتدا جایگاه اولیه و تکوینی انسان از دیدگاه حکمت متعالیه بیان می شود و معلوم خواهد شد انسان، نقطه پایانی مراتب طبیعت و دارای جامعیت استعدادی است.و در ادامه به جایگاه ارادی انسان از دیدگاه حکمت متعالیه و نقش افعال اختیاری انسان در تحقق آن مورد بررسی قرار می گیرد و روشن می شود که انسان دارای رتبه وجودی واحدی نیست
در پایان نیز به جهت اهمیت انسان کامل، جایگاه انسان کامل را در نظام هستی از دیدگاه حکمت متعالیه می پردازیم.

کلید واژه ها: انسان،جایگاه تکوینی، جایگاه ارادی،انسان کامل، عوالم وجود،حکمت متعالیه