Thesis_info

بررسی تحلیلی احادیث مربوط به حکم امام زمان (ع) به باطن و رابطه آن با عدالت گستری آن حضرت

چکيده
يکي از مسائل مهم و مرتبط با مهدويت، موضوع عدالت جهاني و چگونگي اجراي آن مي‌باشد که دلايل عقلي و نقلي فراوان بر ضرورت تحقق آن وجود دارد. تاريخ شهادت مي‌دهد شيوه هاي متداول قضايي که تکيه بر شاهد و بينه و...دارند نتوانسته است عدالت واقعي را به ارمغان آورد، لذا ضرورت شيوه قضايي جديد مبتني بر علم حضوري، حقيقي و فراگير امام معصوم را طلب مي‌کند تا اجازه ندهد ظلم و ستم با پوشش فريب و دروغ در جهان ادامه يابد.
اين تحقيق که در گردآوري با روش کتابخانه‌اي، در استناد و منبع به روش اسنادي و در تجزيه و تحليل مطالب به شيوه توصيفي – تحليلي انجام گرفته است ، ضمن بررسي روايات مربوط به حکم و قضاوت خاص امام مهدي عليه السلام بر طبق باطن و بدون نياز به طلب شاهد و بينه،به بيان ديدگاه هاي مخالفان و موافقان اين نظريه و پاسخ به شبهات مطرح در اين زمينه پرداخته است و به اين نتيجه دست يافته که در ميان روايات حکم به باطن که برخي علماي اسلامي ادعاي تواتر در آنها نموده‌اند نه روايت با سند صحيح وجود دارد که طبق اين دسته روايات، مستند روايي باب تامين مي‌گردد.
علاوه براين روايات صحيح و موثق، موافقت علما و دانشمندان اسلامي دراجراي اين شيوه خاص قضايي، فتواي اجماعي فقهاء در جواز حکم امام طبق علم شخصي بدون طلب بينه و شاهد و... ديدگاه قضاوت امام مهدي عليه السلام در عدم نياز به شاهد و بينه و عمل طبق حکم به باطن را تقويت مي‌نمايد.
از مجموع روايات حکم به باطن و مويدات ديگر و با توجه به ضرورت تحقق عدالت کامل و حقيقي که عقل و نقل و دلايل متعدد بر آن دلالت دارد، مي‌توان به ارتباط معنا دار بين قضاوت طبق حکم به باطن و اجراي عدالت واقعي با ظهور امام مهدي عليه السلام دست يافت؛ چرا که قضاوت هايي که تنها متکي بر شاهد و بينه و سوگند است، شائبه دروغ و تزوير و ظلم در آن وجود دارد و از مسير آن نمي‌توان به عدالت حقيقي و واقعي دست يافت.
کلمات کليدي
امام مهدي عليه السلام، حکم به باطن، حکم داوودي، بينه، روايات، عدالت