Thesis_info

حقیقت صراط و نقش آن در هدایت و نجات انسان از منظر حکمت متعالیه

چکیده
ظهور واژة «تجربه دینی» در ادبیات برخی روشنفکران مسلمان با همان بار معنائی غربی برای توجیه منشاء گزاره‌های وحیانی باعث نگرانی دانشمندان اسلامی‌شد؛ زیرا عوامل و دلائلی که در غرب نظیر وجود تحریف، تعارض با علم، خرافه در کتب مقدس که باعث شد فیلسوفان غربی برای دفاع از آن متون، منشاء گزاره‌های دینی را از حوزه تفکر و عقلانیت خارج و در ساحت تجربه و قلوب مؤمنان توجیه کنند؛ ابداً در اسلام وجود نداشته، به علاوه این که لزوماً پیامدهائی مانند: منطقی و مستدل نبودن قرآن، تاریخی و خرافی بودن آن و پلورالیزم دینی را بر متون اسلامی‌تحمیل می‌کرد.
آقای دکتر عبدالکریم سروش از طرفداران نظریة تجربه دینی است.
در این تحقیق بعد از مباحث مقدماتی به تبیین دیدگاه ایشان در مورد وحی در هفت مؤلفه که عبارتند از:
1- وحی از سنخ تجربة دینی است.
2ـ تجربة دینی بسط پذیر است.
3ـ فاعلیت پیامبر در ایجاد وحی
4ـ دو بعد معنا و صورت وحی
5ـ تأثیرپذیری وحی از فرهنگ عصر نزول
6ـ بشری بودن وحی
7ـ محدودیت علم پیامبر
و پیامدهای آن شامل:
1- استمرار وحی و تکامل تدریجی آن
2- پلورالیزم دینی
3- ثابت نبودن احکام و گزاره‌های دینی
4ـ خطا پذیری وحی ؛ پرداخته شده است
و در بخش دیگر مبانی صدرالمتألهین ، تبیین فلسفی فرآیند وحی، ضرورت وجود نبی از نظر صدرا و سپس مؤلفه‌های نظر دکتر سروش با دیدگاه صدرا مقایسه، ارزیابی و نقد گردیده است.
و نتیجه این که: نظر دکتر سروش فاقد پشتوانه‌های فلسفی صدرائی است و اصرار و دفاع از آن حدّاقل بی‌دلیل است.
کلیدواژه: صدرالمتألّهین، وحی، نبی، تجربه¬دینی، کشف، فرهنگ، عقل¬فعّال، فاعل¬وحی، سروش.